رابطه مدیریت منابع انسانی الکترونیکی با مدیریت استعداد و نوآوری سازمانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مدیریت منابع انسانی الکترونیکی با مدیریت استعداد و نوآوری سازمانی در اداره آموزش و پرورش شهرستان بجنورد بوده است.پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقیق از نوع کاربردی واز لحاظ روش تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه مورد نظر 397 مدیران مدارس بجنورد(مقطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه)بود که در راستای هدف پژوهش تعداد 196 نفر مدیر، از طریق‌‌ نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند.ابزار جمع‌آوری اطلاعات، از پرسشنامه‌های مدیریت منابع انسانی الکترونیکی چغندر دره(1394)، پرسشنامه مدیریت استعداد معالی تفتی( 1390) و نوآوری سازمانی ساعتچی(1389) استفاده شده است که روایی محتوایی هر سه پرسشنامه توسط اساتید و خبرگان مورد تأیید قرار گرفته بود. پایایی هر سه پرسشنامه در تحقیق حاضر به کمک روش ضریب آلفای کرونباخ برای هر سه پرسشنامه به ترتیب 74/0، 71/0 و 68/0 بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌های گردآوری‌شده از آزمون‌های توصیفی و استنباطی همچون آزمون همبستگی پیرسون (جدول ماتریس همبستگی)، آزمون t و رگرسیون سلسله مراتبی به کمک نرم‌افزار spss استفاده شده است. نتایج حاصل از یافته‌های تحقیق برای فرضیه اصلی، بین مدیریت منابع انسانی الکترونیکی با مدیریت استعداد (30/0) و نوآوری سازمانی(41/0) رابطه‌ی معنی‌داری وجود دارد(هرچند ضعیف اما روابط معنادار هستند).نتایج تحلیل ‌رگرسیون نیز حاکی از آن بود که مدیریت استعداد(34/0= β) و نوآوری سازمانی(37/ 0 = β) توانایی پیش‌بینی مدیریت منابع انسانی الکترونیکی مدیران( در حدود 28 درصد) را به صورت کلی دارا هستند.به عبارتی مدیریت منابع انسانی الکترونیکی مدیران(نمونه) نسبتاً خوب و مدیران(نمونه) از نوآوری سازمانی ضعیفی برخوردار بوده‌اند.